Bir süredir değişik konularda yazmak istiyorum, fırsat bulamıyorum. Kendimi ve fikirlerimi anlatmaktan ve karşımdakileri de anlamaya çalışmaktan hiçbir zaman vazgeçmeyeceğim. Ne yazık ki bu dönemki öğrencilerime kendimi yeterince anlatamamışım... Hem de hiç! Dersi başaramasalar da insanca düşünme ve yaşama hakkında, saygı-sevgi ve hoşgörü hakkında, popüler kültürden uzaklaşma yolunda, bilinçli yaşama hakkında, mücadele etme hakkında, kısaca idealler hakkında birşeyler paylaşabilmiş olmayı umuyordum. 150 kişiden 3-5 tanesi anlasa bile yeter diyordum... Belki de bunu başardım, en azından 3-5 öğrencimle bunu başardık!
Ama ya diğerleri? Anlamadıkları şeylerden niye nefret ediyorlar? Hatta benim onlardan nefret ettiğimi nasıl düşünebiliyorlar? Beni yıkan bu düşünce oldu bugün.
Geçen gün en başarılı öğrencilerim hakkında disiplin soruşturulması açıldığı gün, hayatımın kilometre taşlarından birini daha döşemiştim. Bugün bir diğerini daha koydum tecrübe yoluma. Peki ders aldım mı? Bilmiyorum ama çok üzüldüğümü tüm dünyaya haykırmak istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder